Herkenning

Sabine Alders

Mooi, daar zit ik dan achter mijn notebookje als 6^de in rij van de groep Choice-collega’s met een hoofd vol mogelijke onderwerpen en géén idee welk thema ik voor deze Choice-blog zal uitwerken. Het is inmiddels 4 maart en ik had beloofd de blog voor maart te schrijven, dus er komt ook wat druk op te staan. Met bewondering heb ik de blogs van mijn 5 voorgangers gelezen en wil enerzijds voorkomen dat ik dunnetjes over ga doen wat zij al hebben behandeld, en wil tegelijk – tja, niets menselijks is mij vreemd – een onderscheidend stukje schrijven. Nou ben ik naast mijn werk als coach ook een beetje schrijfster dus dat zou moeten lukken. En daarbij beschik ik ook nog over een heel ruime professionele ervaring en een actieve praktijk waarin de onderwerpen zich als het ware dagelijks aandienen. En toch … blijf ik steken.

Enkele items passeren de revue. De eerste die in mijn hoofd schiet is die van ‘de lastige klant’.  “U zult mij wel een lastige klant vinden?” is iets wat ik nogal eens van cliënten hoor als het even niet lekker wil lopen, iemand terugvalt in twijfel of andere bedenkingen. Men voelt zich bezwaard, vooral omdat we dan niet opschieten in het realiseren van de doelstelling. Ik kan me zo goed voorstellen hoe dat voelt als je het gevoel hebt dat je verder zou moeten, aan een norm meent te moeten voldoen waarvan je niet eens weet hoe die luidt, en het je gewoonweg niet lukt. En dan moet je die goedbedoelende coach gaan vertellen dat je even niet verder kunt. Het is mooi om de opluchting op iemands gezicht te zien verschijnen zodra het duidelijk wordt dat dit helemaal oké is, dat het bij het doorlopen van een proces hoort. Of het nu gaat om het veranderen van baan of bijvoorbeeld het maken van nieuwe keuzes t.a.v. werk of ontwikkeling.

En ander thema dat mijn schrijfklier prikkelt is de recente berichtgeving met betrekking tot de groep mensen die nu een bijstandsuitkering krijgt. Verondersteld wordt dat minstens de helft het zich laat aanleunen en zeker aan het werk zal als er maar genoeg druk op hun wordt uitgeoefend. Oh zeker, er is absoluut een percentage mensen dat onder druk andere keuzes gaat maken en voor een deel van deze mensen zou je – van een afstand bekeken – kunnen veronderstellen dat ze met wat inspanning zelf hun situatie hadden kunnen veranderen. Tegelijk is er een groot deel van deze groep waar de nodige aanleidingen zijn om op deze uitkering te moeten terugvallen. In de huidige economische situatie moet er hard geknokt worden om je een plekje op de arbeidsmarkt te veroveren. Dat lukt lang niet iedereen, ongeacht achtergrond of scholing. In mijn dagelijks werk kom ik meer mensen tegen die wel willen maar niet kunnen of geen kans krijgen, dan mensen die wel kunnen maar niet willen. De onredelijkheid die doorklinkt in de berichten in de media over dergelijke maatregelen ontstemt mij.

Maar ach, bij het schrijven van dit stukje is het eigenlijk de bedoeling dat ik u als lezer iets meegeef ter overweging, iets dat uw interesse wekt en waarmee u misschien een nieuw inzicht verwerft. Dan dient zich nog een veelheid aan thema’s aan, zoals ‘de realiteit van veranderen’, ‘de onderschatting van extra-intelligentie’, ‘leven vanuit zijnsrealisatie’ of ‘het managen van verwachtingen’. Tja, één blog is te kort voor zoveel thema’s en nu moet ik dus toch kiezen ….

En plots realiseer ik dat ik mij voel als zo velen van mijn cliënten. Ook zij zien zich geplaatst voor een veelheid aan keuzes en tegelijk ontbreekt het hen aan overzicht om hier iets mee te doen. Enerzijds woont er een heel scala aan mogelijkheden in ieder van ons, iets waar wij ons doorgaans niet echt bewust van zijn. Wanneer we daar kritisch naar gaan kijken, kunnen we vaak niet kiezen welke we daarvan voor een nieuwe situatie willen benutten. Anderzijds blijkt de wereld om ons heen een overdaad aan mogelijkheden te bieden waar wij onze kwaliteiten zouden kunnen inzetten. Zoveel keuzes, opleidingen,  functies, beroepen, soorten bedrijven. Zóveel, dat de luxe van deze keuzekansen bijna een belemmering vormen.

Precies zoals ik mij nu voel! Want … in een veelheid van zaken loop je soms vast, raak je het overzicht kwijt en sta je stil in plaats van in beweging te komen. En dan … helpt een spiegel, iemand die samen met jou krachtpunten weet te benoemen, die helpt ontdekken welke belemmeringen in de weg zitten, die samen met jou een zoektocht doorloopt, maar bovenal iemand die jou laat ervaren waar jouw ogen van gaan glimmen. Tijdens het schrijven van dit stuk heb ik een onverwacht kijkje in mijn spiegel gekregen.

  

Sabine Alders/Maart 2012