Werk Werkt !



Remco Welter

Werk geeft structuur aan ons dagelijks leven. Het brengt ons sociale contacten en geeft betekenis. Met ons werk verdienen we ons inkomen. Inmiddels krimpt onze economie, staan onze banen op de tocht en lijken massaontslagen aan de orde van de dag, een weinig rooskleurige voorstelling van zaken. Mede door de recentelijke verkiezingsstrijd worden we via de media dagelijks bestookt met een kakafonie aan weinig opbeurende informatie over wat er allemaal boven ons hoofd zou hangen. Er is veel onzekerheid en wij vragen ons allemaal in meer of mindere mate af: werkt ons werk nog wel zo goed? En hebben we straks überhaupt nog werk?

De huidige crisis zou de oorzaak zijn van deze massaontslagen. Volgens hoogleraar reorganisatie en faillissement  Jan Adriaanse is dit slechts een deel van het verhaal. Het lost in ieder geval de problemen niet op. Van mensen ontslaan krijg je echt geen beter bedrijf, zo zegt hij in een artikel wat ik recentelijk heb gelezen. Volgens hem kent elke sector zijn z.g. witte raven: spelers die hun zaken al vóór de crisis op orde hadden, en het daarom structureel beter doen. Zij laten zien betere producten en diensten te maken door het optimale rendement uit hun mensen te halen.  Zij weten namelijk waar zij met het bedrijf naartoe willen en hebben daarbij goed in de gaten wat voor soort mensen/talenten daarbij passen.

Talent- en loopbaanontwikkeling

Om te kunnen excelleren in een concurrerende markt heeft een organisatie blijkbaar behoefte aan vakmensen met de juiste kennis en het juiste gedragsrepertoire. In de kennissamenleving van vandaag maakt de talentvolle mens het verschil. Maar helaas blijkt ook dat leiders en managers veel te weinig uit het potentieel van hun mensen halen. Vaak weet men te weinig van zijn collega’s en medewerkers om hun passies en talenten te kennen en die te ‘matchen’ met hun taken en verantwoordelijkheden bij de organisatie.

 

De hamvraag is volgens mij dan ook: hoe kan men als organisatie het talent(potentieel) van de medewerkers zo goed mogelijk benutten ten faveure van de organisatie en haar afnemers?

 

Het gaat erom dat je je steeds afvraagt wat je toegevoegde waarde is. Als onderneming, maar zeker ook als medewerker. Een zelfbewuste medewerker groeit niet alleen zelf, maar draagt er ook aan bij dat de organisatie tot bloei komt. Aandacht voor het menselijk vermogen is aandacht voor talent- en loopbaanontwikkeling en blijkt een belangrijke hefboom voor het succes van een onderneming. Wanneer dit proces éénmaal goed op gang is, werkt het als een selffulfilling prophecy. Iedere medewerker wil namelijk bij een bedrijf werken dat de allerbeste is, aan dat hogere doel wil iedereen doorgaans meewerken. In de loop der tijd kan structurele talent- en loopbaanontwikkeling zich manifesteren als een remedie tegen massaontslag omdat het de employability van de medewerker versterkt en daarmee de arbeidsmobiliteit bevordert.

Een loopbaantraject helpt medewerkers zichzelf verder te ontwikkelen. Om de effectiviteit van dit ontwikkelproces aanzienlijk ter verhogen kan men zich daarbij professioneel laten begeleiden. Als een evenwichtskunstenaar vertoont de loopbaanadviseur zijn kunsten in het spanningsveld tussen de organisatie en de medewerker. Op de gulden middenweg heeft hij oor voor de belangen van beide partijen. Want hij weet: in de combinatie ligt de kracht wat zorgt voor een stationaire motivatie van de betrokkenen.

Uit onderzoek blijkt dat door het inzetten van professionele coaching ontwikkeling wordt gestimuleerd; staan leidinggevenden meer open voor medewerkers; is er vaker feedback van prestaties; krijgen of nemen mensen meer verantwoordelijkheid; worden prestaties verbeterd; stellen medewerkers eigen leerdoelen en worden de eigen problemen aangepakt. En dit alles niet als doel op zich, maar uiteindelijk om het beter te doen.

Investeren in Human Capital

De wereld om ons heen en de manier waarop we leven is fundamenteel aan het veranderen. Als je denkt dat alles na de crisis weer als van ouds zal zijn, dan heb je het mis. Het allerbelangrijkste is dan ook om een proactieve houding naar de eigen ontwikkeling te hebben, wacht bijvoorbeeld niet tot je werkgever je op cursus stuurt, maar neem je lot in eigen hand. De houdbaarheidsdatum van kennis en kunde is tegenwoordig beperkt. Aan medewerkers adviseer ik dan ook, kom uit je comfortzone en ga aan de slag met het ontwikkelen van je loopbaan en laat je daarbij goed begeleiden. Zo zal je in staat zijn om vanuit de juiste inzichten de juiste stappen te zetten in deze turbulente, maar zeker ook boeiende tijd vol kansen en uitdagingen.

En ja, het investeren in talent is inderdaad makkelijker als een organisatie de economische wind mee heeft. Maar er is veel, zo niet meer, voor te zeggen om het ook te doen als economisch minder gaat. Juist in tijden van recessie of toenemende concurrentie is het van belang je marktpositie te behouden of zelfs te vergroten. Juiste in tijden van recessie is het van belang de economie terug aan de top te brengen. Juist in tijden dat het minder gaat, is het investeren in employability raadzaam. Daarvoor is zicht op talent nodig. Het is dus noodzakelijk te blijven investeren in het vermogen van medewerkers.

 

Het zittend personeel zal zich namelijk moeten bekwamen om andere taken te vervullen en het personeel dat afvloeit, moet goed in staat zijn een andere werkkring te vinden.

De kwaliteit van producten en diensten begint met de kwaliteit van het menselijk kapitaal. Medewerkers kunnen hun eigen prestatie verbeteren en daardoor hun organisatie weer tot groei brengen. Zowel werkgever als medewerker profiteren van talent- en loopbaanontwikkeling. Aldus een investering die zichzelf zeker zal terugverdienen.

Crisis als kans

Tot slot is het interessant om in deze context eens te kijken naar de betekenis van het woord crisis. Het Nederlandse woordenboek geeft meerdere betekenissen, die variëren van 'wending, keerpunt', 'periode van ernstige stoornis' tot 'toestand waarin de oude levensgewoonten ontoereikend blijken voor een harmonische oplossing van gerezen moeilijkheden'. Boeiend is ook het Chinese schriftteken voor crisis, dat uit twee karakters bestaat, 'gevaar' en 'kans'. Duidelijk wordt dat crisis niet enkelvoudig een negatieve betekenis heeft.

Remco Welter houdt zich als HRM’er onder meer bezig met het adviseren en coachen op het gebied van talent- en loopbaanontwikkeling en is partner bij Choice.

Vakantie vieren of de zin van niks doen



Minke Huisman

Vakantie vieren of de zin van niks doen.

En dan is het tijd voor vakantie. Na weer een jaar hard werken en opgeslokt worden door de dagelijkse hectiek komen er een aantal weken van rust in het hoofd. Het lijkt een zee van tijd en je neemt je voor om in die rust een aantal, gedurende het jaar geparkeerde, gedachten eens nader te onderzoeken.  Wat een goed plan! En zo nuttig! Maar eenmaal aangeland op dat smalle bergpad, die luie ligstoel of die schitterende kathedraal is het goede voornemen verdwenen. De gedachten laten zich niet meer sturen. Ze willen vrij zijn, ongehinderd meanderen, leeg en misschien zelfs wel onbenullig zijn. Ogenschijnlijk gebeurt er niks.  Er worden geen concrete gedachten geformuleerd en zware gesprekken gevoerd. Er worden geen keuzes gemaakt of beslissingen genomen. En toch kan het zijn dat er na een vakantie opeens  duidelijkheid is over een belangrijke Kwestie. Hoe werkt dat nou? Waarom kan niets doen leiden tot keuzes en beslissingen?  En vaak tot betere keuzes dan de zorgvuldig doorgeanalyseerde.

 Schiller aan Goethe: Het valt ook niet te ontkennen dat bij de meeste mensen het gevoel  correcter is dan het verstand . Pas met de reflectie begint de dwaling.

Vaak worden besluiten intuitief genomen, in het onderbewuste die daarin  haar geheel eigen logica volgt. Terugkijkend kun je niet herleiden hoe een beslissing tot stand is gekomen maar je “”weet “” het opeens.  Zo werkt het vooral voor complexe besluiten met veel variabelen die niet stapsgewijs  te analyseren zijn. Te veel analyse leidt niet perse tot betere beslissingen. De bewuste ratio is namelijk veel beperkter dan we denken, het kan maar een beperkte hoeveelheid informatie aan. Onze ogen sturen per seconde ten minste 10 miljoen bits aan informatie naar de hersenen, onze huid een miljoen en onze oren en neus ieder honderduizend bits. Maar een fractie van deze informatie die naar onze hersenen wordt gestuurd, belandt in ons bewustzijn.  Ons bewuste verstand verwerkt maar gemiddeld 50 bits per seconde. We weten veel meer dan we denken te weten.

Het bewustzijn is slechts de instantie die op de hoogte wordt gebracht van beslissingen die elders worden genomen.

In de vakantie is er ruimte voor ontspanning. Je hoeft even niets. En juist die ontspanning maakt dat de grens tussen het bewuste en het onbewuste minder goed bewaakt wordt. Zoals ook in halfslaap of in hypnose meer toegang is tot het onbewuste. Door op een ogenschijnlijk halfslachtige manier bezig te zijn met de voorliggende Kwestie, worden er aan twee belangrijke voorwaarden voldaan om bij het onbewuste weten te komen. Ten eerste is er ontspanning  en ten tweede is er ongerichte aandacht voor de te nemen beslissing. De informatie, nodig voor het maken van een keuze, sijpelt door naar het bewuste. En als laatste is vooral belangrijk om gedurende het proces geen oordeel te hebben, geen oplossingen te willen zoeken maar rustig de gedachten al of niet te laten komen en gaan zoals ze doen.

Ik wens iedereen een fijne vakantie!

Je baan kwijt ... en dan .. thuis ..

                    Hanneke van Renterghem

Je baan kwijt?

Schrik, verdriet, hoe moet dat nu, boos op de baas, eigenlijk had je het wel zien aankomen. Misschien sluimerde het al langer, functioneerde je al een hele tijd niet lekker meer, was je overspannen of angstig. Het bedrijf toch op de fles, terwijl je tegen beter weten in, misschien hoopte dat het nog wel goed zou komen.

Jij had steun aan je collega’s, samen mopperen in de kantine, of tijdens het wandelingetje in de pauze. Voorlichtingsbijeenkomsten, bij de huisarts geweest of misschien al weer hulp van een loopbaanadviseur gehad. Je krijgt van alle kanten steun en gaat zo goed mogelijk door. Elke crisis is een kans nietwaar……

En thuis?

Je partner en kinderen, schrikken en zijn ook boos, verdrietig of bang. Ze willen helpen, maar hulp van iemand die zo dicht bij je staat is soms moeilijk te accepteren. Ze kennen je te goed en komen te dichtbij.

De tekortkomingen op je werk worden doorgetrokken naar thuis. Thuis vergeet je ook altijd dit of dat, of durf je ook niet voor je mening uit te komen….

Voor je het goed en wel in de gaten hebt is het thuis ook een stuk minder aangenaam, niet in de laatste plaats omdat het dagritme van het gezin behoorlijk verstoord wordt doordat je nu opeens hele dagen thuis bent.

Rot voor jou, jij bent toch het slachtoffer, maar hoe is het voor de partner en het gezin?

De stress van je partner betekent dubbele stress voor jou. Als je partner rustig en positief zou kunnen blijven zou dat beslist gezonder zijn voor de situatie.

Als je samen rustig kunt overleggen en zonder teveel emotie plannen voor de toekomst zou kunnen maken, komt dat de gemoedsrust zeker ten goede.

Je kunt een nieuwe baan in Friesland krijgen, wil je gezin mee verhuizen? Is er draagvlak voor deze kans? Zien ze het als een kans of als bedreiging.

Steun van je partner en gezin is belangrijk, alleen de partner en het gezin moeten dat wel aan kunnen en opbrengen. Zij zitten namelijk ook met hun eigen angsten en emoties: Kunnen we hier wel blijven wonen, raak ik straks mijn vriendjes kwijt als we moeten verhuizen, wat zal de buurt wel zeggen?

Taak voor de loopbaanadviseur ?

Als loopbaan- of outplacementadviseur vragen we er wel na hoe het thuis is. Maar tenslotte begeleid je je cliënt en niet zijn omgeving. Daar wordt je voor betaald.

Zouden wij niet meer aandacht aan de omgeving van onze cliënt moeten besteden? Eens vaker  een gezamenlijke bijeenkomst houden, samen sterk?  De partner uitleggen wat er gebeurt tijdens de begeleiding. Uitleggen wat een rouwproces betekent, maar juist ook begrip tonen voor de situatie van de partner en het gezin. Bespreken hoe de partner het beste zou kunnen helpen of bijdragen. Proberen er een meer gezamenlijk proces van te maken

Een rustige, veilige en open thuissituatie komt onze cliënt immers ook weer ten goede.

Misschien gewoon eens gaan uit proberen!

Niets menselijks is ons vreemd

Rob van Veenendaal

Loopbaanadviseurs, clienten en opdrachtgevers zijn net als mensen. Mensen communiceren. Met hun mond, verbaal, en non-verbaal via hun expressie en lichaamstaal, schriftelijk, mondeling, telefonisch, via mail, social media. We denken, vooruit en achteruit, we plannen, hebben herinneringen en visie. Dat onderscheidt ons van de dieren en planten. Planten hebben een lichaam. Dieren hebben een lichaam en gevoel. Mensen hebben een lichaam, gevoelens en gedachten. Dat is fijn voor onze ontwikkeling, maar maakt het soms ook ingewikkeld. Van alles komt soms bij ons op. Gedachten, gevoelens, oordelen, meningen, wensen, emoties, e.d.

In de communicatie rondom een loopbaantraject komt dat nog wel eens naar voren. Iedere betrokkene van een loopbaantraject heeft zijn eigen interpretaties en belangen. De opdrachtgever wil continuiteit van de organisatie, de client denkt aan zijn of haar geluk, de arbo-arts neemt met name de gezondheid in het vizier, de advocaat of mediator de juridische verhouding, het UWV heeft procedures en richtlijnen, de casemanager kijkt naar het hele proces, etc.

Als loopbaanadvisieur voer je de gesprekken met de betreffende client en wil een positief resultaat bereiken, gelet op het proces van de client: aangepaste taken, of een andere functie of een nieuwe werkgever waardoor de werknemer weer optimaal kan functioneren. Gedurende een loopbaantraject is er sprake van verslaglegging. Intern doet de adviseur dat om even kort voor zichzelf bij te houden hoe de client en het traject zich ontwikkelt. Extern wordt er vaak verslaglegging verlangd door de werkgever die op de hoogte wil worden gehouden. Deze rapportages zijn weer onderhevig aan allerlei richtlijnen i.v.m. de privacywetgeving. Er mag bij voorkeur niets persoonlijks of medisch in worden vermeld. Niet teveel inhoudelijks, en met name gericht op de procedurele en procesmatige kant van het traject.

Dit krachtenveld en de formele kant van een loopbaantraject maken het naar mijn mening altijd onnodig ingewikkeld. Als loopbaanadviseur en ook als client dien je altijd rekening te houden met allerlei aspecten. Ondanks allerlei goede bedoelingen bemoeien allerlei mensen en instanties zich met de reintegratie en outplacement. Uitgangspunt daarbij is dat men resultaat wil zien. En dat is ook logisch, gezien vanuit de verschillende invalshoeken die er zijn. Maar soms komt dit in de knel met de vertrouwelijke relatie die je hebt met je clienten en met het ontwikkelingsproces van de client.


Mijn ideale en utopische plaatje is om trajecten te doen met clienten waarbij we ons helemaal inhoudelijk kunnen richten op een nieuw toekomstperspectief.  De organisatie draagt in dat geval de client aan mij over als loopbaanadviseur, er blijven geen banden meer bestaan met het bedrijf, er is geen schriftelijke terugkoppeling nodig en wij (client en loopbaanadviseur) richten onze energie volledig op een ander werkleven. Zonder rekening te houden met belangen, resultaten, procedures, richtlijnen van anderen waar nu vaak in loopbaantrajecten ook aandacht en energie aan moet worden geschonken. De client kan zijn verleden sneller achter zich laten en zich sneller vrij en positief ontwikkelen richting de toekomst, hetgeen in het belang van alle betrokken is.

Ik snap natuurlijk wel dat dit lang niet altijd mogelijk en vooralsnog een utopie in loopbaanland is. Alle ontstane regels zijn er juist voor om een loopbaantraject voor alle betrokkenen - werkgevers en werknemers - zo goed mogelijk te laten verlopen.

Een loopbaanadviseur kan niet alleen maar inhoudelijk met de client bezig zijn, maar is steeds meer een spil bij reintegratie, outplacement, loopbaanadvies, herorientatie. De vergelijking met een tuinman die ook tuinarchitect is komt bij me op. De aarde dient goed te zijn, voldoende water aanwezig, onderhouden van de grond, planten van zaadjes, op de juiste plek, schaduw en zon als het nodig is, en praten tegen het gras :).

"Gras groeit niet harder door er aan te trekken"

Herkenning

Sabine Alders

Mooi, daar zit ik dan achter mijn notebookje als 6^de in rij van de groep Choice-collega’s met een hoofd vol mogelijke onderwerpen en géén idee welk thema ik voor deze Choice-blog zal uitwerken. Het is inmiddels 4 maart en ik had beloofd de blog voor maart te schrijven, dus er komt ook wat druk op te staan. Met bewondering heb ik de blogs van mijn 5 voorgangers gelezen en wil enerzijds voorkomen dat ik dunnetjes over ga doen wat zij al hebben behandeld, en wil tegelijk – tja, niets menselijks is mij vreemd – een onderscheidend stukje schrijven. Nou ben ik naast mijn werk als coach ook een beetje schrijfster dus dat zou moeten lukken. En daarbij beschik ik ook nog over een heel ruime professionele ervaring en een actieve praktijk waarin de onderwerpen zich als het ware dagelijks aandienen. En toch … blijf ik steken.

Enkele items passeren de revue. De eerste die in mijn hoofd schiet is die van ‘de lastige klant’.  “U zult mij wel een lastige klant vinden?” is iets wat ik nogal eens van cliënten hoor als het even niet lekker wil lopen, iemand terugvalt in twijfel of andere bedenkingen. Men voelt zich bezwaard, vooral omdat we dan niet opschieten in het realiseren van de doelstelling. Ik kan me zo goed voorstellen hoe dat voelt als je het gevoel hebt dat je verder zou moeten, aan een norm meent te moeten voldoen waarvan je niet eens weet hoe die luidt, en het je gewoonweg niet lukt. En dan moet je die goedbedoelende coach gaan vertellen dat je even niet verder kunt. Het is mooi om de opluchting op iemands gezicht te zien verschijnen zodra het duidelijk wordt dat dit helemaal oké is, dat het bij het doorlopen van een proces hoort. Of het nu gaat om het veranderen van baan of bijvoorbeeld het maken van nieuwe keuzes t.a.v. werk of ontwikkeling.

En ander thema dat mijn schrijfklier prikkelt is de recente berichtgeving met betrekking tot de groep mensen die nu een bijstandsuitkering krijgt. Verondersteld wordt dat minstens de helft het zich laat aanleunen en zeker aan het werk zal als er maar genoeg druk op hun wordt uitgeoefend. Oh zeker, er is absoluut een percentage mensen dat onder druk andere keuzes gaat maken en voor een deel van deze mensen zou je – van een afstand bekeken – kunnen veronderstellen dat ze met wat inspanning zelf hun situatie hadden kunnen veranderen. Tegelijk is er een groot deel van deze groep waar de nodige aanleidingen zijn om op deze uitkering te moeten terugvallen. In de huidige economische situatie moet er hard geknokt worden om je een plekje op de arbeidsmarkt te veroveren. Dat lukt lang niet iedereen, ongeacht achtergrond of scholing. In mijn dagelijks werk kom ik meer mensen tegen die wel willen maar niet kunnen of geen kans krijgen, dan mensen die wel kunnen maar niet willen. De onredelijkheid die doorklinkt in de berichten in de media over dergelijke maatregelen ontstemt mij.

Maar ach, bij het schrijven van dit stukje is het eigenlijk de bedoeling dat ik u als lezer iets meegeef ter overweging, iets dat uw interesse wekt en waarmee u misschien een nieuw inzicht verwerft. Dan dient zich nog een veelheid aan thema’s aan, zoals ‘de realiteit van veranderen’, ‘de onderschatting van extra-intelligentie’, ‘leven vanuit zijnsrealisatie’ of ‘het managen van verwachtingen’. Tja, één blog is te kort voor zoveel thema’s en nu moet ik dus toch kiezen ….

En plots realiseer ik dat ik mij voel als zo velen van mijn cliënten. Ook zij zien zich geplaatst voor een veelheid aan keuzes en tegelijk ontbreekt het hen aan overzicht om hier iets mee te doen. Enerzijds woont er een heel scala aan mogelijkheden in ieder van ons, iets waar wij ons doorgaans niet echt bewust van zijn. Wanneer we daar kritisch naar gaan kijken, kunnen we vaak niet kiezen welke we daarvan voor een nieuwe situatie willen benutten. Anderzijds blijkt de wereld om ons heen een overdaad aan mogelijkheden te bieden waar wij onze kwaliteiten zouden kunnen inzetten. Zoveel keuzes, opleidingen,  functies, beroepen, soorten bedrijven. Zóveel, dat de luxe van deze keuzekansen bijna een belemmering vormen.

Precies zoals ik mij nu voel! Want … in een veelheid van zaken loop je soms vast, raak je het overzicht kwijt en sta je stil in plaats van in beweging te komen. En dan … helpt een spiegel, iemand die samen met jou krachtpunten weet te benoemen, die helpt ontdekken welke belemmeringen in de weg zitten, die samen met jou een zoektocht doorloopt, maar bovenal iemand die jou laat ervaren waar jouw ogen van gaan glimmen. Tijdens het schrijven van dit stuk heb ik een onverwacht kijkje in mijn spiegel gekregen.

  

Sabine Alders/Maart 2012

Talentmanagement: appels en peren !

Cristine van der Glas

Kan een peer ooit een appel worden?

Hoe dwingend is de blauwdruk van een levend organisme? Welke dingen zijn leerbaar en ontwikkelbaar en welke niet. Waar houdt ‘nature’ op en beginnen de mogelijkheden van ‘nurture’.

Fundamentele vragen

Deze vragen zijn voor loopbaanadviseurs fundamenteel.

Met onze cliënten zoeken wij naar de goede baan of opleiding. Werk dat ‘in flow’ gedaan kan worden en niet met hangen en wurgen. Werk waarin willen, kunnen en zijn samenvallen.

Werk waar je blij van wordt

Dat kunnen de taken zijn die je aanspreken. Of een bepaalde mate van zelfstandigheid of structuur die bij je past. Je vervult de juiste rol op de juiste plek.

De werkelijkheid is anders

Heel wat peren moeten, tegen hun DNA in, de kwaliteiten van een appel ontwikkelen. Ik zie vermoeide managers die coaching krijgen terwijl ze eigenlijk veel beter uitvoerend specialist kunnen zijn. Dat heet talentmanagement.

Ik zie nog steeds staffunctionarissen worstelen met hun behoefte aan invloed. Dan kun je proberen bij een sekte of kerk een stuk ZEN of BERUSTING in jezelf te ontwikkelen. Je kunt ook solliciteren naar de baan van die manager en jouw gezonde behoefte aan invloed honoreren.

Wat zijn de symptomen van misplaatstheid?

Herken je dit:

·         Je keuzes worden vooral ingegeven door praktische argumenten als geld en hypotheek

·         Je keuzes worden vooral ingegeven door angst voor verandering en het ongewisse

·         Er is weinig dat vanzelf gaat: inzet kost inspanning

·         Je hebt geregeld geen zin om naar je werk te gaan

·         Je droomt over die verre reis die je nog wilt gaan maken

·         Je koopt elke week een staatslot…

Mijn advies?

Neem je lot in eigen hand. Doe een grondig loopbaanonderzoek en identificeer je voorkeursrollen, de talenten en de kwaliteiten die je hebt.

Praat met een goede loopbaanadviseur en krijg zicht op waarin jij verschil kunt maken. Het universum zit te wachten op het allerbeste van jou. Kies daarvoor en je zult ervaren dat je er heel veel voor terug krijgt.

Een peer kan en hoeft geen appel te worden.

Wel kan een peer uitzonderlijk mooi en lekker worden.

Een peer is prima

Als een peer aan de boom genoeg zonlicht en voeding krijgt groeit hij uit tot de meest fantastische peer die er bestaat!

Zó’n peer!

Komt een vrouw bij de loopbaancoach in 2012

Peter William Schreuders

Daar zit je dan met je goede gedrag na 25 jaar trouw dienst verband.

PLEISTER OP DE WONDE

Na een noodzakelijke ingrijpende reorganisatie kwam uitgerekend jouw functie te vervallen. Als pleister op de wonde kreeg je wel nog een outplacementtraject aangeboden voor de duur van 6 maanden en bij een bureau van jouw keuze. Leuk begin voor het nieuwe jaar! Eigenlijk dacht je nog helemaal niet na over een dergelijk traject, je zat nog vol van woede, frustratie, ongeloof en teleurstelling over de gang van zaken en dat maakte dat je je nu niet bepaald in je beste humeur ging melden bij het eerste landelijke bureau van jouw keuze en wel  “”CHOICE & PARTNERS””. Voor alle zekerheid toch maar even vragen, wie de kosten gaat betalen van een dergelijk traject, want tegenwoordig weet je het maar nooit met al die kleine lettertjes. Maar gelukkig dat valt al weer mee, de kosten zal het bedrijf betalen en dat mag ook wel na 25 jaren trouwe dienst !!! Je hebt op verzoek nog een CV meegenomen naar het gesprek met de coach, maar die heeft er gek genoeg nauwelijks aandacht voor en wil eerst iets meer weten over je emotionele toestand na het ontslag, hoe heb je dat beleefd en hoe beleef je dat op dit moment? Wat een rare kwibus is dat?

AFSCHEID NEMEN IS SOMS EEN BEETJE DOOD GAAN

Dapper begin je aan een opsomming van de gebeurtenissen van de afgelopen maanden, je had wel al vermoedens, maar er waren toch voldoende medewerkers met minder dienstjaren op de teller, dus wellicht zou je de dans ontspringen maar blijkbaar was de reorganisatie ingrijpender dan voorzien. Met een brok in je keel probeer je aan te geven wat het jou heeft gedaan dat afscheid na 25 jaar dienstverband, afscheid van je collega’s, afscheid van de werkomgeving, van regelmaat en structuur en van een bepaalde financiële zekerheid en dan schiet je helemaal vol van emotie. Die coach heeft trouwens ook niet veel te zeggen, die man knikt en luistert en doet net alsof hij precies weet hoe jij je voelt en straks gaat hij je natuurlijk ook nog vertellen dat je je geen zorgen hoeft te maken en dat er voldoende banen - dankzij zijn netwerk - voor het opscheppen liggen en dat ik beslist geen zorgen hoef te maken; de Mister Positivo! Nadat je helemaal bent leeggelopen neemt de coach het woord, gelukkig je zou bijna denken dat de man niet kon praten en hij  geeft een samenvatting weer wat hij heeft gehoord, valt al weer mee dat hij tenminste heeft geluisterd al gaf hij die indruk af en toe niet.

HET TRANSITIEPROCES

Hij geeft ook aan,  dat afscheid nemen van een functie zeker na een lang dienstverband in de top vijf staat van de trauma’s van het leven van volwassenen en dat het daarom verstandiger is om even tijd te nemen om het een plekje te geven en HET TRANSITIEPROCES zijn beloop te laten. Nooit van gehoord  “”transitieproces””  maar zo leren we nog eens wat. Toch maar even vragen wat dat nu precies is! De coach legt uit , dat dit proces bestaat uit verschillende verwerkingsfases na verlies van een baan en dat uit ervaring blijkt, dat heel veel mensen door dit proces heen dienen te gaan alvorens weer volledig open te kunnen staan voor een nieuwe toekomst. Bovendien kan hij uit ervaring spreken want hij heeft het hele proces zelf ook al eens doorlopen! Nu valt ie toch weer mee!Eindelijk kijkt hij toch op het CV, dus toch niet voor niets meegesleept en geeft aan, dat er gezien de huidige arbeidsmarkt en de leeftijd de functies niet voor het oprapen liggen, nu dat wist ik zelf ook al.

COACHEN MET KAARTEN

Nu trekt hij nog een stel kaarten tevoorschijn, gekker moet het niet worden.  Het is al meer dan 20 jaar geleden dat ik een kaartspelletje heb gespeeld, maar ja als ik die man er een plezier mee kan doen spelen we het spelletje maar mee, het is in elk geval leuker dan praten over mijn gevoel. Toch blijkt het kaartspelletje meer nut te hebben dan ik in eerste instantie dacht, nooit gedacht dat je zoveel uit kaarten kon halen. Het is een competentiespel wat uiteindelijk mijn competenties in beeld brengt en dat waren er meer dan ik ooit zelf had kunnen bedenken. Weer wat geleerd!

WANDELEND COACHEN

Tussendoor geeft hij ook nog  aan, dat we af en toe gedurende het traject gaan wandelen, die is echt gek!  Volgens de coach helpt het omdat wandelen  rustgevend en troostend werkt en dat je door lopen en praten tegelijk zowel je linker-als je rechterhelft activeert en je dus tijdens het wandelen zowel kunt fantaseren over je toekomst (rechts) en over de wijze hoe een en ander stapsgewijs aanpakt. Ik ga liever stappen dan wandelen om zaken van me af te kunnen zetten, maar ik zal de man ook daar maar een plezier mee doen en als het troostend werkt heb ik er wellicht nog baat bij ook!

HET VERVOLGTRAJECT

Inmiddels is de tijd voorbij gevlogen en besluit de coach met  een beschrijving van de vervolgstappen en met de mededeling;  dat hij mij gaat helpen met het  samen  in kaart brengen van de  drijfveren, de  vaardigheden en competenties, de persoonlijke arbeidsmarktmogelijkheden, een heldere CV, aantrekkelijke sollicitatiebrieven, het oefenen van sollicitatiegesprekken, het in kaart brengen en benaderen van netwerken, het gebruikmaken van Jobs via Social Media en andere vacature databanken enzovoorts.  Daar de meeste banen niet worden aangeboden in kranten zal met name het netwerk van hem en van mij worden benut. Goh, ik wist niet eens dat ik een netwerk had om te benutten, maar goed, we gaan er mee aan de slag in de hoop dat Mr Positivo toch gelijk gaat krijgen en 2012 toch nog een mooi jaar gaat worden.

Peter William Schreuders

Register Jobcoach